سلام روزهای خورشیدی
امروز بعد از یه مدت خیلی طولانی ، از طریق سایت آرشیو به نوشته های وبلاگ ِ محذوفم ! دست پیدا کردم
روح ِ پر از آشفتگیم پرتاب شد به 6-7 سال ِ پیش
دلم تنگ شد ...
برای روزهایی که مینوشتم
برای نوشته هام
برای خودم
برای خاطراتم ...
برای دوستانم
برای کودکی هام
برای ورجه وورجه های تو نوشته هام
برای ذوق و شوقی که داشتم
برای آرامشم
نوشتن و خوندن ِ وبلاگ این روزا ، شبیه قدم زدن تو کوچه پس کوچه های شهریه که یه زمانی خیلی آباد بود و الان فقط خونه های سوت و کور و مخروبه و پر از تار عنکبوت ازش مونده .
همیشه فکر می کنم با پیشرفت ِ تکنولوژی ، ما به سمت ِ تنبل تر شدن و خسته تر شدن و بی حوصله تر شدن و " دم دستی تر " شدن رفتیم
دیگه کسی حوصله ی خوندن ِ نوشته های بلند رو نداره
برای دور هم بودن های قشنگ ، کسی حوصله نداره
همه چی رو فدای سرعت و دم دستی تر بودن کردیم .
دیگه حوصله ی صبر کردن و جواب گرفتن نداریم .
دیگه کسی نامه نمی نویسه . اداره پست فقط جای ارسال مدارک و وسایل شده نه دلنوشته های مردم .
همه چی ، همه چی فقط تند و سریع شده
حتی باهم بودن ها و دورهمی هامون
...
دوس دارم یه کاری بکنم
حداقل برای زندگی ِ خودم
برای رفاقت های خودم
برای خودم ...
:)
:: یاعلی ::
